مقایسه نتایج درمان روش جراحی رایتینگتون با کوخر در شکستگی سر رادیوس

چکیده سابقه و هدف: شکستگی سر رادیوس معمول ترین مشکل استخوانی آرنج در بالغین است. برش لیگامان اوربیکولاریس برای دسترسی به سر رادیوس در روش های خلفی با بی ثباتی مفصل همراه بوده است. در روش رایتینگتون نیازی به برش این لیگامان نیست و احتمالاً نتایج بهتری دارد. لذا به منظور مقایسه نتایج درمان شکستگی سر رادیوس بین دو روش کوخر و رایتینگتون این تحقیق انجام گرفت. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، تعداد 60 بیمار دچار شکستگی سر رادیوس به صورت تصادفی به دو گروه رایتینگتون و کوخر (هر گروه 30 نفر) تقسیم شدند. جراحی به روش استاندارد انجام گرفت. یک سال پس از درمان، نتایج از نظر دامنه حرکتی، درد و سایر عوارض بررسی و در دو گروه مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: دامنه حرکتی در گروه ریتینگتون 27±142 درجه به طور معنی داری از گروه کوخر به میزان 29±125 درجه بیشتر بود (05/0p<). دو گروه از نظر دامنه حرکتی سوپیناسیون، پروناسیون و میزان درد اختلاف آماری معنی داری با هم نداشتند. موردی از عفونت دیده نشد. محدودیت حرکتی در 7/16% از بیماران گروه کوخر و 7/6% از بیماران گروه رایتینگتون وجود داشت. همچنین در گروه کوخر 3/3% بیماران دچار آسیب pin شدند. میزان بروز عوارض بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود (ns). نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از روش رایتینگتون برای درمان بیماران دچار شکستگی سر رادیوس به دلیل آسیب کمتر بافت نرم و عدم برش کمپلکس لیگامانی خارجی و آسیب بافت نرم با دامنه حرکتی بهتر و عوارض کمتری همراه و نتایج درمان بهتر از روش کوخر است. واژگان کلیدی: شکستگی سر رادیوس، روش رایتینگتون، روش کوخر، لیگامان اوربیکولاریس.